مهم نيست که مرگ در چه لحظه ای و در کجا به سراغ من می آيد،
مهم اين است که در آن لحظه، من آنجا نباشم.

وودی آلن

تنها، تهی است که می ماند.

زيبايی، ادراکی است که در نبود مرکز رخ می دهد.

حقيقت، مسيری ندارد.

بسيار مهم است که هرآنچه را که فرد خود درست، عالی و يا تجربه حقيقی می داند زير سوال ببرد.

بنابراين پرسش آنست که آيا شدنی است در جهانی که نيازمند تخصصهای ويژه ای چون مکانيک، رياضی دان و خانه دار است زندگی کنيم و در عين حال از تخصص آزاد باشيم؟