او آوازی برای خواندن دارد و می خواند.
او رقصی برای رقصيدن دارد و می رقصد.

وقتی فرويد می گويد خدا نوعی آرزوی ارضاء است، چندان اشتباه نمی کند.
او در مورد نودونه درصد مردم درست می گويد.

I remember
forgetting everything

مار خزيد و رفت،
اما چشمهاش که به من خيره شده بود،
در علفها ماند.

هيچ يک سخنی نگفتند،
نه ميهمان، و نه ميزبان
و نه داوودی های سپيد.

ونگوک ديوانه ی خورشيد بود.